ទូទាំងខេត្ត Cà Mau បច្ចុប្បន្នមានជនជាតិភាគតិចចំនួន២១ជនជាតិ ក្នុងនោះដែលមានច្រើនគឺជនជាតិ Khmer និង Hoa ចំណែកជនជាតិដទៃទៀត រួមមានដូចជា៖ Mường, Tày, Thái, Nùng, Chăm, Gia Rai, Ê Đê, Si La, Cơ Ho, S’tiêng, Chu Ru… ។ បណ្តាជនជាតិជាបងប្អូនទាំងឡាយតែងរស់នៅសាមគ្គី រួមកម្លាំងគ្នា កសាងប្រទេសជាតិ មាតុភូមិ Cà Mau ឱ្យកាន់តែមានភាពរីកចម្រើនឆ្ពោះទៅមុខជានិច្ច។
កន្លងជិតមួយខែ បន្ទាប់ពីមហាសន្និបាតតំណាងបណ្តាជនជាតិ ភាគតិចខេត្ត Cà Mau ប៉ុន្តែសម្រាប់អ្នកគ្រូ Bùi Thị Thuận ជនជាតិ Mường ជាគ្រូបង្រៀនសាលាអនុវិទ្យាល័យ Biển Bạch Đông ស្រុក Thới Bình តែងមានអារម្មណ៍រំភើប កក់ក្តៅជានិច្ច ពីព្រោះខណៈនោះ អ្នកគ្រូ មានឱកាសបានដោះដូរ និងទំនាក់ទំនងជាច្រើនមិត្តភក្តិដែលជាជនជាតិដទៃៗជាច្រើន។ ពួកគាត់ទាំងអស់សុទ្ធតែជាគំរូឆ្នើមក្នុងការពលកម្មផលិត ជាងនោះទៀត គឺបានរដ្ឋអំណាចភូមិភាគបង្កលក្ខណៈងាយស្រួលសម្រាប់ពួកគាត់សមាហរណកម្ម និងការអភិវឌ្ឍន៍។
អ្នកគ្រូ Bùi Thị Thuận (ជនជាតិ Mường) ជាគ្រូបង្រៀននៅអនុវិទ្យាល័យ Biểng Bạch Đông អ្នកគ្រូបានលះបង់អស់រយៈកាលជាង២០ឆ្នាំ សម្រាប់បុព្វហេតុបណ្តុះបណ្តាធនធានមនុស្ស។
អ្នកគ្រូ Bùi Thị Thuận កើតនិងធំដឹងក្តីនៅខេត្ត Hoà Bình ដែលជាភូមិភាគមានជនជាតិ Mường ត្រឹម៦៤%នៃចំនួនប្រជាជនប៉ុណ្ណោះ។ បន្ទាប់ពីបញ្ចប់ការសិក្សានៅសាកលវិទ្យាល័យ Thái Nguyên ឯកទេសផ្នែកខាងគរុកកោសល្យភាសា អង់គ្លេស អ្នកគ្រូក៏បានត្រលប់មករស់នៅ Cà Mau និងផ្តើមអាជីពជាគ្រូបង្រៀនអស់រយៈកាល២០ឆ្នាំមកហើយ។ក្នុងអំឡុងពេលបំពេញការងារជាគ្រូបង្រៀន អ្នកគ្រូ Thuận តែងសម្រេចភារកិច្ចរបស់ខ្លួន ព្រមទាំងខិតខំព្យាយាមសិក្សារៀនសូត្រដើម្បីលើកកម្ពស់ចំណេះដឹងខាងមុខជំនាញ។
អ្នកគ្រូ មានប្រសាសន៍៖ "ខ្ញុំមិនអាចបំភ្លេចបាននូវភាពចម្លែកដែលខ្លួនមិនធ្លាប់ និងមានការភ្ញាក់ផ្អើលដែលលើកដំបូង មករសនៅទីនេះ ក៏អាស្រ័យក្តីស្រឡាញ់ពេញចិត្តនិងមានឧបនិស្ស័យជាមួយ Cà Mau ទើបជួយឱ្យខ្ញុំរស់នៅបានពេញលេញនូវក្តីសុបិន្តនិងមានលំនៅឋានប្រកបដោយភាពសុខសាន្ត និងសុភមង្គលជាមួយស្វាមីខ្លួនក៏ជាគ្រូបង្រៀនដូចគ្នារួមទាំង កូន២នាក់ទៀតផង"។
បាយយាម ផ្ទះកំសត់ ទឹករែក ជ្រូកស្ងោរ ជាសំដីរបស់អ្នកគ្រូ Thuận ដែលតែងរំលឹកជារឿយៗស្តីពីប្រពៃណីវប្បធម៌របស់ជនជាតិ Mường។ ក្នុងសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃរបស់គ្រួសារ អ្នកគ្រូតែងតែបង្រៀនកូនៗឲ្យចេះនិយាយភាសាជាតិ។ ជាពិសេស អ្នកគ្រូពិតជាឱ្យតម្លៃខ្ពស់ខ្លាំងណាស់សម្រាប់ខាងសំលៀកបំពាក់ប្រពៃណីជនជាតិ Mường ហើយអ្នកគ្រូតែងថែរក្សាទុកយ៉ាងប្រុងប្រយ័ត្នជាទីបំផុត សម្រាប់ស្លៀកតែក្នុងពិធីសំខាន់ៗប៉ុណ្ណោះទេ។
បងស្រី Nra Thị Kim Hạnh ជនជាតិ S’tiêng បង្ហាញអំពីឧបករណ៍ដែលនាំមកពីស្រុកកំណើតរបស់ខ្លួន ដើម្បីបម្រើខាងវិស័យកសិកម្ម។
ចំណែកបងស្រី Nra Thị Kim Hạnh ជាជនជាតិ S’tiêng រាល់ពេលដែលបងបានវិលត្រឡប់មកស្រុកកំណើត (Bình Phước) បងស្រីតែងតែនាំយកឧបករណ៍កសិកម្មរបស់ជនជាតិខ្លួន ដើម្បីបម្រើការងារកសិកម្មរបស់គ្រួសារ។ កាលនៅឯស្រុកបងស្រី Hạnh បានបម្រើការងារនៅចម្ការចាន់ទី កាវស៊ូ និងកាហ្វេ។ល។ បន្ទាប់ពីរៀបការរួច បងស្រីក៏បានទៅរស់នៅឯស្រុកកំណើតរបស់ស្វាមីនៅឃុំ Tân Bằng ស្រុក Thới Bình មកទល់ពេលនេះអស់រយៈពេលជាង៦ឆ្នាំហើយ។
ឥឡូវនេះ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមទម្លាប់ចិញ្ចឹមបង្គា ធ្វើស្រែ និងដាំបន្លែជាសន្សឹមៗផងដែរ។ ពេលរសៀល ខ្ញុំទាំងពីរនាក់ប្តីប្រពន្ធ និងក្រុមគ្រួសារលក់សាច់អាំងដែលជាមុខម្ហូបដ៏ប្រចាំរបស់ជនជាតិខ្លួន ដូចជា៖ សាច់ជ្រូកព្រៃប្រឡាក់ សាច់ក្របីអាំង ដើម្បីឧទ្ទេសនាមនៅស្រុកកំណើតប្តីរបស់ខ្លួន។ បងប្អូនក្នុងភូមិ ក៏ដូចជាទូទាំងភូមិភាគតែងយកចិត្តទុកដាក់ បង្កលក្ខណៈដើម្បីគ្រួសារខ្ញុំប្រកបមុខរបររកស៊ី និងលក់ដូរជាដើម បងស្រី Nra Hạnh រីករាយឱ្យដឹងដូច្នេះ។
យោងតាមការស្រាវជ្រាវ ភាគច្រើនជនជាតិភាគតិចសុទ្ធតែមានជីវភាពសេដ្ឋកិច្ចនឹងនរល្អ។ ម្នាក់ៗមានស្រុកកំណើត និងមុខរបរខុសៗគ្នា តែបងប្អូនមាមីងសុទ្ធតែជាអ្នកមានចិត្តធម៌ រស់នៅរាក់ទាក់រវាងភូមិផងរបងជាមួយ តែងចូលរួមគាំទ្រគ្រប់បណ្តាប្រពៃណីប្រឡាងប្រណាំងស្នេហាជាតិនៅភូមិភាគផងដែរ។ បង្កើនតម្លៃវប្បធម៌ដ៏ថ្លៃថ្នូររបស់បណ្តាជនជាតិទៀត ផង៕
ម៉ុងធឿង
